روزي جوان ثروتمندي نزد استادي رفت و گفت:عشق را چگونه بيابم تا زندگاني نيكويي داشته باشم؟استاد مرد جوان را به كنار پنجره بردو گفت: پشت پنجره چه مي‌بيني؟مرد گفت: آدم‌هايي كه مي‌آيند و مي‌روند و گداي كوري كه در خيابان صدقه مي‌گيرد.سپس استاد آينه بزرگي به او نشانداد و گفت: اكنون چه مي‌بيني؟مرد گفت: فقط خودم را مي‌بينم.استاد گفت: اكنون ديگران را نمي‌تواني ببيني.آينه و شيشه هر دو از يك ماده اوليه ساخته شده‌اند،اما آينه لايه نازكي از نقره در پشت خود دارد و در نتيجه چيزي جز شخص خود را نمي‌بيني.خوب فكر كن!وقتي شيشه فقير باشد، ديگران را مي‌بيند و به آن‌ها احساس محبت مي‌كند،اما وقتي از نقره يا جيوه (يعني ثروت) پوشيده مي‌شود، تنها خودش را مي‌بيند.اكنون به خاطر بسپار: تنها وقتي ارزش داري كه شجاع باشي و آن پوشش نقره‌اي را از جلويچشمهايتبرداري تا بار ديگر بتواني ديگران را ببيني و همه را دوستشان بداري اينبار نه به خاطر خودت بلكه به خاطرخـــــــدا...آن‌گاه خواهي دانست كه:عشق يعني دوست داشتن ديگران . سرگریچ-حسن آباد...