ضرورت انتظار

انتظار موعود به عنوان يك اصل اعتقادي مطرح بوده و در بسياري از روايات بر ضرورت انتظار قائم آل محمد(عج) تصريح شده كه از جمله مي توان به روايات زير اشاره كرد:

روزي امام صادق(ع) خطاب به اصحاب خود فرمودند: شما را خبر ندهم به آنچه خداي عز و جلّ هيچ عملي را جز به آن از بندگان نمي پذيرد؟ گفتم: چرا. فرمود: گواهي دادن به اينكه هيچ شايسته پرستشي جز خداوند نيست و اينكه محمد(ص) بنده و فرستاده اوست. اقرار كردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده، و ولايت ما، و بيزاري از دشمنان ما و پرهيزكاري و تلاش و مجاهدت و انتظار قائم(ع).

همچنين در روايتي از امام باقر(ع) نيز همين مضمون آمده است. و روايات بسياري كه همگي بر لزوم انتظار حضرت قائم(عج) دلالت دارد.

فضيلت انتظار

در روايات، ارزش و فضيلت بسياري براي انتظار شمرده شده است که برخي از آنها را مي آوريم.

پيامبر گرامي اسلام(ص) برترين عبادت را انتظار فرج مي داند. در جاي ديگري مي فرمايد :

 برترين جهاد امت من انتظار فرج است. حضرت علي(ع) نيز فرمود : منتظر فرج باشيد و از رحمت خدا نااميد نشويد.

 به درستي که خوشايندترين اعمال نزد خداوند انتظار فرج است. امام صادق(ع) نيز فرمود : منتظر امر ما به سان آن است که در راه خدا به خون خود غلتيده باشد.

 در روايتي مرحوم مجلسي از امام صادق(ع) نقل مي کند: هر کس که بميرد در حاليکه منتظر اين امر باشد، همانند کسي است که با حضرت قائم(عج) در خيمه اش بوده باشد.

 پس حضرت چند لحظه اي درنگ کرده، آنگاه فرمود : نه، بلکه مانند کسي است که در خدمت آن حضرت شمشير بزند. سپس فرمود : نه، به خدا همچون کسي است که در پيشگاه رسول خدا(ص) شهيد شده باشد.

آثار انتظار

کسي که انتظار قيام مصلح جهاني را دارد در واقع، انتظار انقلاب و تحولي را دارد که وسيع ترين و اساسي ترين انقلاب انساني در طول تاريخ بشر است؛ انقلابي که همه شؤون زندگي انسان ها را شامل مي شود.

 انتظار، هميشه از دو عنصر نفي و اثبات تشکيل مي شود، يعني ناراحتي از وضع موجود، و عشق و علاقه به وضعيت بهتر. پس کساني که در انتظارند، اگر در ادعاي خود صادق باشند، بايد اين آثار در آن ها آشکار شود:

1. خودسازي فردي: منتظِر، هميشه بايد خودساخته و آماده باشد. براي تحقق بخشيدن به چنين انقلاب عظيمي، مرداني بزرگ، مصمم، نيرومند، خودساخته، شکست ناپذير و داراي بينش عميق لازم است. خودسازي براي چنين هدفي، مستلزم به کار بستن برنامه هاي اجتماعي، فکري و اخلاقي است.

2. خودسازي اجتماعي: منتظِر، علاوه بر خودسازي خويش، بايد مراقب حال ديگران نيز باشد و علاوه بر اصلاح خويش، در اصلاح ديگران و جامعه خود نيز بکوشد. در ميدان مبارزه، هيچ فردي نمي تواند از حال ديگران غافل بماند، بلکه موظف است هر نقطه ضعفي را که در هر کجا مي بيند، اصلاح کند و هر موضع آسيب پذيري را ترميم نمايد.

3. حل نشدن در فساد محيط: يکي از آثار انتظار، عدم تسليم در برابر آلودگي هاي جامعه است. هنگامي که فساد فراگير مي شود و بيشتر مردم را به آلودگي مي کشاند، افراد پاک در يک بن بست رواني قرار مي گيرند، و از اصلاحات، مأيوس مي شوند و فکر مي کنند کار از کار گذشته است و ديگر اميدي براي اصلاح نيست، اين نوميدي ممکن است آنان را به صورت تدريجي به فساد و همرنگي با محيط بکشاند.

 تنها چيزي که مي تواند در آن ها روح اميد بدمد و به مقاومت و خويشتن داري دعوت کند، اميد به اصلاح نهايي و ظهور مصلح جهاني است.

4. پايداري در برابر رهبري هاي فاسد و مبارزه با فساد: هر کس سرگذشت دستگاه هاي جبار بني اميه، بني عباس، امويين اندلس، سلاطين عثماني و ديگر کساني را که بر جوامع مسلمان به اسم اسلام و حاکم مسلمان، در هند، ماوراء النهر، ايران، مصر، شام و نقاط ديگر آسيا، آفريقا و اروپا مسلط شدند بخواند، مي فهمد که چه وضع نااميد کننده اي پيش آمد که هدف هاي واقعي و اصولي اسلام، بيشتر از رسميت افتاد و اصلاً مطرح نبود.

 تنها چيزي که مسلمانان را در برابر اين وضعيت نگاه داشت و آن ها را در حال اعتراض به اوضاع و تقاضاي اجراي برنامه هاي اسلامي دلير مي کرد، وعده هاي قرآن و پيامبر(ص) بود که: اين دين از بين نمي رود و آينده براي اسلام است.

اين وعده ها بود که مسلمانان را در برابر حوادثي مانند تسلط بني اميه، جنگ هاي صليبي، هجوم چنگيز و سرانجام، استعمار قرن اخير، پايدار نگه داشت و مسلمانان را عليه آنان به جهاد و پيکار برانگيخت. بنابراين مسلمان، تسليم ظلم و فساد نمي شود و با ستمگران و مفسدان همراه و هم صدا نخواهد شد.

البته آثار انتظار، منحصر به اين چهار اثر نيست. براي مطالعه بيشتر مي توانيد به کتب ديگر مانند "انقلاب جهاني مهدي" اثر آيت الله مکارم شيرازي، مبحث انتظار مراجعه نماييد.

انتظار و بهداشت روان

در قلّه هرم اعتقادي شيعه، عقيده به مهدويّت و انتظار براي ظهور و حکومت جهاني حضرت است. بنابراين رابطه انتظار و بهداشت روان، در حقيقت مبتني بر رابطه دين و باورهاي ديني با بهداشت روان است.

 باورهاي ديني از طريق تغذيه روحي، معنابخشي به زندگي، اتصال به منابع قدرت، تخليه هيجاني و ... زمينه هاي آرامش و بهداشت رواني را فراهم مي کند. انتظار علاوه بر اين که از ابتلا به بيماري هاي رواني جلوگيري مي کند، زمينه رشد و ارتقاء توانمندي هاي فرد را در ايفاي نقش هاي اجتماعي، رواني و جسمي فراهم مي سازد.

وقتي حالت انتظار در انسان پديد مي آيد، مي شود "اميد" و "آمادگي" و "اشتياق" را در خود تجربه کرد. انتظار نور و عدالت، بارقه اميد را در دل انسان زنده مي کند. آمادگي براي انتظار نيز به اين معناست که توانايي بردباري بر تأخيرها و شکيبايي بر مشکلات ناشي از غيبت را داشته باشيم. و گواه صادق بر انتظار، شور و اشتياق است که از يک سو در غمِ فراق است و از ديگر سو در شوق وصال.

به طور کلي، اميد، آمادگي و اشتياق، شرايط رواني خاصي ايجاد مي کند که در جلوگيري از بيماري ها و ارتقاء توانمندي ها در مقابله با اضطراب ها نقش مؤثري دارد.

عاشورا و انتظار

فرهنگ عاشورا زمينه ساز فرهنگ انتظار است. انتظار ادامه عاشوراست و چشم به راه حسين ديگري نشستن در کربلايي به وسعت جهان. در زيارت عاشورا در دو قسمت از خونخواهي حسين(ع) در رکاب امام مهدي(عج) خبر مي دهد.

 امام باقر(ع) فرمود : يکديگر را در روز عاشورا اينگونه تعذيت دهيد : خداوند اجر ما و شما را در مصيبت حسين(ع) بزرگ گرداند و ما و شما را از کساني قرار دهد که به همراه ولي اش امام مهدي(عج) از آل محمد(ص) طلب خون آن حضرت کرده به خون خواهي او بر خيزيم. پاره اي روايات، عاشورا را روز ظهور حضرت مهدي(عج) ذکر کرده اند.

پس انتظار، انتظار انتقام عاشوراست و ياران مهدي(عج) همه عاشورايي هستند. کساني مي توانند در رکاب امام مهدي(عج) باشند و امام حق را ياري رسانند که در مکتب عاشورا آبديده شده و معيار جنگ و صلح را از او آموخته باشند که امام حسين(ع) خود معيار سلم و حرب است.